"Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło, jak pochodnia". (Syr 48,1)

-
Jesteśmy stworzeni z miłości i odkupieni z miłości. To miłość "rozpala" nasze życie i pozwala nam się rozwijać. Jest ona "ogniem" płonącym w naszym sercu, mimo różnych, często skomplikowanych, historii naszego życia.
Ostatecznie od nas zależy najwięcej: czyli jak pozwolimy "płonąć" Bożej miłości w nas. Kiedy człowiek otwiera się w pełni na działanie Łaski, sam staje się jak ogień. Odzwierciedla na zewnątrz ten żar, który Bóg rozpalił w jego wnętrzu.

s. Miriam od Jezusa OCD

PROROK ELIASZ

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wpatrzeni w postać świetego proroka Eliasza (4)

-
Obraz
 Mąż pustyni "Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego i słowem Najwyższego wskrzesiłeś go z Szeolu." (Syr 48,5) W swojej drodze na pustynię Eliasz odwiedził potok Kerit i Sareptę. Oba miejsca były związane z zapowiedzianą Achabowi suszą. Nad potokiem karmiły go kruki, przynosząc chleb i mięso (1 Krl 17,3-7). Gdy źródło wody wyczerpało się, Eliasz udał się do Sarepty i zatrzymał u pewnej wdowy. Z tą miejscowością związane są dwa cuda proroka:pierwszym były niekończące się zapasy mąki i oliwy (1 Krl 1,8-16), a drugim wskrzeszenie syna wdowy (1 Krl 19,8). Najtrudniejszą ucieczką dla Eliasza był pobyt na pustyni po zwycięstwie z pogańskimi prorokami Baala, gdyż uciekał przed Izebel, która chciała go zabić. Jednak w najtrudniejszej sytuacji Bóg okazał swoją moc.  Fragment "Nowenny do św. Eliasza o dar męstwa w walce duchowej"
Czytaj więcej

Wpatrzeni w postać świętego proroka Eliasza (5)

-
Obraz
Boży zwycięzca "Następnie umocniony tym pożywieniem szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb." (1 Krl 19,8) Na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że największe zwycięstwo Eliasza, to konfrontacja z pogańskimi prorokami na Karmelu. Okazało się jednak, że najważniejsza walka i zwycięstwo są jeszcze przed nim. Pobyt na pustyni był dla niego czasem doświadczenia kryzysu posłannictwa: zniechęcenia, rozczarowania, bezradności sięgających prośby o śmierć (1 Krl 19,3-4). W tym wydarzeniu nie został pozostawiony przez Boga, gdyż ten karmił go w cudowny sposób przez anioła 19,4-7). Następnie Eliasz ruszył przez pustynię w kierunku góry Horeb. Zwycięzca nad największą słabością - ufny Eliasz, pozwala, aby Bóg drogę Jego ucieczki w suptelny sposób zamienił w pielgrzymkę ku górze Horeb, ku wydarzeniu, które na nowo pomoże mu odkryć piękno Boga.   Fragment "Nowenny do św. Eliasza o dar męstwa w walce duchowej"
Czytaj więcej