Myśli św. Teresy od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza

-
Zasługa polega nie na tym, aby wiele czynić i dawać,
lecz raczej na tym, by przyjmować i wiele kochać.
Powiedziane jest, że wiecej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu, 
i to prawda, ale skoro Jezus chce słodycz dawania wziąć na siebie, 
to nie byłoby uprzejmie odmawiać.
Pozwólmy Mu brać i dawać wszystko, cokolwiek zechce,
doskonałość polega na pełnieniu Jego woli.

Podobny obraz 

 św. Teresa od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza





Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wpatrzeni w postać świetego proroka Eliasza (4)

-
Obraz
 Mąż pustyni "Ty, który ze śmierci wskrzesiłeś zmarłego i słowem Najwyższego wskrzesiłeś go z Szeolu." (Syr 48,5) W swojej drodze na pustynię Eliasz odwiedził potok Kerit i Sareptę. Oba miejsca były związane z zapowiedzianą Achabowi suszą. Nad potokiem karmiły go kruki, przynosząc chleb i mięso (1 Krl 17,3-7). Gdy źródło wody wyczerpało się, Eliasz udał się do Sarepty i zatrzymał u pewnej wdowy. Z tą miejscowością związane są dwa cuda proroka:pierwszym były niekończące się zapasy mąki i oliwy (1 Krl 1,8-16), a drugim wskrzeszenie syna wdowy (1 Krl 19,8). Najtrudniejszą ucieczką dla Eliasza był pobyt na pustyni po zwycięstwie z pogańskimi prorokami Baala, gdyż uciekał przed Izebel, która chciała go zabić. Jednak w najtrudniejszej sytuacji Bóg okazał swoją moc.  Fragment "Nowenny do św. Eliasza o dar męstwa w walce duchowej"
Czytaj więcej

Wpatrzeni w postać świętego proroka Eliasza (5)

-
Obraz
Boży zwycięzca "Następnie umocniony tym pożywieniem szedł czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb." (1 Krl 19,8) Na pierwszy rzut oka można powiedzieć, że największe zwycięstwo Eliasza, to konfrontacja z pogańskimi prorokami na Karmelu. Okazało się jednak, że najważniejsza walka i zwycięstwo są jeszcze przed nim. Pobyt na pustyni był dla niego czasem doświadczenia kryzysu posłannictwa: zniechęcenia, rozczarowania, bezradności sięgających prośby o śmierć (1 Krl 19,3-4). W tym wydarzeniu nie został pozostawiony przez Boga, gdyż ten karmił go w cudowny sposób przez anioła 19,4-7). Następnie Eliasz ruszył przez pustynię w kierunku góry Horeb. Zwycięzca nad największą słabością - ufny Eliasz, pozwala, aby Bóg drogę Jego ucieczki w suptelny sposób zamienił w pielgrzymkę ku górze Horeb, ku wydarzeniu, które na nowo pomoże mu odkryć piękno Boga.   Fragment "Nowenny do św. Eliasza o dar męstwa w walce duchowej"
Czytaj więcej